بازگشت
سمنگان باستان
محب اله (فکرت) محب اله (فکرت)

مرا  بود  یاد     وطن  سالهای   روان

یاد  کنم  با  فخر نام  تو در  دل  و  جان

 

نمیرود  از  یادم  این  سرزمین باستان

ور  بود او را  قله  ها   و کو هساران

 

درج تاریخ است هزارسم و قره کمر او

دره نگار ویر ملوک  بر سر راه رهروان

 

نمیرود  از یادم این وادی  سر  سبز  را

که بوده گذرگاه نامداران چورستم پهلوان

 

که   داند   از  پیشینه   تاریخ    و    شانت

تا نخوانده شاهنامه از فردوسی سخندان

 

تخت رستم بگیتی یاد آور دوره باستان

 هست  قدامت   او  از  عصر   بودایان

 

اگر  بوده   است    نامدار   رستم  پهلوان

بیامد سهراب ازتهمینه دختر شاه سمنگان

 

مثال او جسوردلاورکس ندید در جهان

میانی همه برتروبا شهامت از جمله یلان

 

چی گویم  از طبعت و زیبایهای  واحه  ایبک

که دارد وصف بسیار خرم وسارباغ دره زندان

 

اگر بگذری از رباتک تا به تنگی تاشقرغان

نبوده است این قدر هوای لطیف در جهان

 

وصف بسیار دارد دره سر سبز صیا د

جاری بود آب زلال به دریای او روان

 

به دشت و دامانی او  بگذری همه پر از  شگوفه

نمیتوان برد یادی گل های سرخی خوجه الوا ن

 

ندیدم  اینچنین هوای  ملایم به  هیچ  جای

با زمزمه آب و خواب ایبک گویند فراوان

 

شود پیدا در کوه بست گیاه به هزاران

گنجینه او پر دوا بود بهر علاج مریضان

 

رود پسته  و بادام شرینبویه اش  به خارج

فیروز نخچیر باشد شد وشکر انگور فراوان

 

چه خوشمزه است سیب بابه قمبر (ع)

که در لذ ت او باشد مشهور به هر خوان

 

گواراست نسیم  شمال  های  ملایمش

از آن سو آید صدای شر شر آب روان

 

ترا  باشد  مردانی  نامدار  در  تاریخ

 قطب الدین ایبک مثال در اثر غوریان

 

همی  زیستند  مردمانی  با دیانت  و نیکو کار 

مددگارشان خدا(ج) به حرمت  حضرت سلطان

 

رزمیده  اند با زور گویان کشورکشا

آنها بوده اند گردانند گان چرغ زمان

 

چنگیز هزاران را زنده در گورکرد

نشد قامت بزیر چنان بودند ا نسا ن

 

مگر  صد ها  اجساد  آد م  قطار است

غاری یر ملوک است شاهد گوا ه از آن

 

بود ذخایرو معاد ن بسیار  به دره صوف

ذغا ل سنگ آن در پاکی کم بود در جها ن

 

هستند مردم با تصمیم و اراده و جنگجوی

باشد  افتخار  نام  شان  در  جمله  ازادگان

 

ور بود مرد م همیشه زنده و پر توان

یاد آورکار نامه ها از دلیری فراوان

 

مگر که حا ل هست درتسلط  اهل  نادان

ز جبر خفه کردند استیداد و توانای شان

 

همی خواهم آزاد باشی به هر حا ل

زهی با سها د ت با شند هم میهنا ن

 

نمیخواهم باشند مردم خسته وافگار

که باشد قدرت به دست آزادیخواهان

 

بسی  است  افراد  با  فهم  و  دانا

دور مانده اند از مسایل ملک شان

 

نباشد این چنین مرد م با وفا در هیچ  جا

همی خواهم (فکرت)نباشی دور از دوستان

 

2009/04/16 میلادی

1388/01/27 ه ش

 

شهرآلماتا قزاقستان


July 20th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان